Ik voelde me onzeker en ventileerde bij een vriendin

"Het moet echt geen boeket zijn met twintig rode rozen. Een geplukt madeliefje is ook goed, misschien zelfs nog mooier. Het moet ook geen peperduur etentje zijn, een pizza met kaarslicht zou mij even gelukkig maken... Het moet echt niet groots zijn. Gewoon een teken dat hij aan me denkt. Een teken dat hij me graag ziet".

Ik hoor het mezelf zeggen tegen een vriendin. Ze luistert, laat mijn tranen toe en motiveert me op diep door de ademen. Ik maak ruimte voor mijn gevoel en laat de emotie voor de eerste keer toe. Er volgt een stilte en een welgekomen knuffel.

Na het geven van de ruimte die ik nodig had, ging ze verder. “Elke, waar heb je juist bang voor?” Op dat moment staat ze op, neemt een boek uit het schap en duwt het in mijn handen.

Teleurstellingen creëer je zelf

“Liefde heeft geen verwachtingen. Angst is vol verwachtingen. Daarom doet angst pijn en liefde niet. We verwachten iets en als daar dan niet aan wordt voldaan voelen we ons gekwetst. Als we liefhebben, houden we er geen verwachtingen op na. We doen de dingen omdat we ze graag willen doen, en als andere mensen daar anders in zijn, is dat omdat ze bepaalde dingen niet of anders willen. Wanneer we niet verwachten dat iets zal gebeuren, is het ook niet belangrijk als het niet gebeurd. We voelen ons niet gekwetst, want alles wat er gebeurt is oké”.

Wat heb ik echt nodig vs. wat is een droombeeld

Een serieus aha-momenten. Ik was zo gefocust op mijn angst dat mijn relatie niet zou voldoen aan mijn droombeeld dat de dingen die hij wèl deed, werden overschaduwd. Ik was verblind door mijn tunnelvisie. De momenten dat hij door mijn haren streelt, mij vastneemt en me laat lachen. Dat zijn momenten die ik koester, meer dan ooit te voren.

Dit inzicht laat toe dat ik terug kan voelen 'wat heb ik echt nodig vs. wat is een droombeeld'.