Ze zit uitgeput voor me, haar ogen gevuld met tranen. Aan haar rusteloze ademhaling merk ik dat ze probeert om haar emoties onder controle te houden. Ik verzeker haar dat het in orde is en moedig haar aan rustig adem te halen.
Zodra haar ademhaling weer kalmeert, deelt ze mee dat ze al enkele weken worstelt om zich te ontspannen. "Ik herken mezelf gewoon niet meer," zucht ze. Ondanks het plannen van activiteiten die ze leuk vindt, luisteren naar positieve affirmaties en het lezen van zelfhulpboeken, lijkt het deze keer niet genoeg te zijn.
Terwijl de kamer zich vult met het warme avondlicht, stel ik voor om samen onze ogen te sluiten. Na enkele diepe ademhalingen en een bodyscan, nodig ik haar uit om haar aandacht te richten op het deel van haar lichaam waar ze de meeste spanning voelt. Gedurende de volgende minuten begeleid ik haar door een meditatie, gericht op het vasthouden van haar focus op dit gevoel.
Na het voltooien van de meditatie en het terugkeren van onze aandacht naar de ruimte, kijken we elkaar aan. Ze zucht opgelucht. "Wat voel je nu?" vraag ik. Met een ontspannen glimlach en haar ogen nog steeds gesloten, neemt ze even de tijd voordat ze antwoordt: "Ik voel me lichter."
Benieuwd naar wat er gebeurde?
Stel je voor: je voelt je verdrietig en hoopt troost te vinden bij een dierbare. Die persoon wil het niet horen, negeert je en zegt dat je je niet moet aanstellen. Hoe zou dat voelen? De kans is groot dat je je nog ellendiger zou voelen.
Vanaf onze kindertijd verlangen we ernaar gezien en gehoord te worden. We hunkeren naar erkenning en vinden het vreselijk het om genegeerd te worden.
Maar wat als onze emoties net als wij verlangen naar gerichte aandacht? Wat als emoties ook niet genegeerd willen worden? Wat als ze net als wij gezien en gehoord willen worden?
Wanneer we afleiding zoeken, schreeuwen ze alleen maar harder, en "wie niet wil luisteren, moet voelen." Als we niet oppassen, hebben ze invloed op ons lichaam, onze stemming en dus ook op onze relaties met onszelf en anderen.
Hoe moeten we dan wel met emoties omgaan?
Je hoeft je emoties zoals boosheid of verdriet niet te ontkennen, integendeel! ERKEN ZE. Geef toe dat ze bestaan en kijk ernaar. Beschouw ze niet als goed of slecht; ze zijn er gewoon. En ze zijn van jou. Jij draagt het verdriet, niet een ander (hoe oneerlijk dat ook mag lijken). Jouw emotie is dus ook jouw verantwoordelijkheid: geef de emotie de aandacht die het verdient, zonder oordeel.
Probeer het eens met deze oefening
In plaats van oplossingen buiten onszelf te zoeken, nodig ik je uit om vandaag naar binnen te keren. Ga zitten of liggen op een rustige plek en voel je lichaam: wat ervaar je, waar voel je het, hoe voelt het? Omschrijf het gevoel aan jezelf zonder er een betekenis aan te geven.
Plaats vervolgens je handen op je hart en zeg tegen jezelf:
"Ik zie je en ben bij je. Ik ben in orde, ik ben veilig en ik ben geliefd."
Hoe voelt dat? Laat het mij weten door een mailtje te sturen naar info@elkejordens.com?
Warme groetjes Elke