Wanneer je opmerkt dat je partner met bepaalde problemen bij zijn of haar vrienden aanklopt, kunnen gedachten als "Waarom komt hij/zij niet naar mij? Vertrouwt hij/zij me niet?" door je hoofd spoken. Het is natuurlijk verleidelijk om dit persoonlijk op te vatten en je wellicht gekwetst, angstig of boos te voelen.
"Je bent mijn alles" is een uitspraak die snel gedaan wordt. Maar zelfs als we dat zouden willen, is het echt mogelijk? Kun je zowel de romantische partner zijn als de coach en mentor? Wil je partner dat jij hem ziet als iemand die "gefixt" moet worden, of wil hij gewoon dat jij zijn partner blijft?
Leer van mijn fouten: Als je partner zich niet goed voelt, hetzij door werkproblemen, gepieker, gezondheidszorgen, of om welke reden dan ook, is het laatste wat je wilt doen de adviseur spelen of de coach uithangen. Ja, laat die podcast- en boekaanbevelingen ook maar achterwegen.
Waarom?
Dit kan het tegenovergestelde effect hebben en afstand creëren. Het kan ertoe leiden dat je partner de volgende keer niet meer naar jou komt omdat er geen ruimte was om gewoon te luisteren. Hoe goed je het ook bedoeld, bemoederen is wellicht het laatste wat je partner nodig heeft.
Wat je wilt begrijpen:
- Een 'fixer mindset' en een 'supportive mindset' zijn niet hetzelfde.
- Jij bent de partner, niet de coach. Als je partner behoefte heeft aan coaching, kan die dat zelf regelen.
- Iedereen doorloopt zijn eigen reis van persoonlijke groei op zijn/haar tempo, en dat verdient respect en ruimte.
- Iedereen heeft het recht om zelf te ontdekken, keuzes te maken en beslissingen te nemen.
- Wees de grootste steun voor je partner en respecteer diens persoonlijke reis zonder de behoefte te willen sturen.
Als je partner jou als een 'fikser' behandelt, is er ook vanuit jouw kant ruimte voor verandering. Ik help je hier graag mee verder!